Lekarz sprzeciwia się ortodoksji etatystycznej

 Lekarz sprzeciwia się ortodoksji etatystycznej

JerzegoLeefa  

FacebookŚwiergotLinkedinPinterestRedditFlipboardE-mailPodziel się

Podobnie jak wiele innych, zawód lekarza znalazł się pod dominacją tych, którzy głoszą idee etatystyczne. Tacy profesjonaliści opowiadają się za większym zaangażowaniem rządu w życie społeczne i gardzą naszymi tradycjami wolności i wolontariatu. Aby przytoczyć kilka niedawnych przykładów, Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne było zdecydowanym orędownikiem podejścia blokującego do radzenia sobie z COVID, a niektóre stanowe stowarzyszenia medyczne groziły nawet członkom utratą licencji, ponieważ wypowiadali się przeciwko nakazom szczepień. Nietolerancja „progresywizmu” dla każdego, kto sprzeciwia się jego przymusowym nostrum, jest tak samo zła w zawodzie lekarza, jak wszędzie indziej.

Są jednak lekarze, którzy nie boją się upominać o wolność, zarówno w opiece medycznej, jak i we wszystkich innych aspektach naszego życia. Jednym z nich jest dr Miguel Faria.

Faria uciekł z Kuby jako nastolatek, studiował medycynę w USA i został praktykującym chirurgiem. W swojej książce z 1994 roku Vandals at the Gates of Medicine argumentował , że ciężka ręka rządu podkopuje skuteczność wielkiego amerykańskiego systemu medycznego. W 2002 roku napisał Kubę w rewolucji , w której przeciwstawił się sposobowi, w jaki Kuba była przedstawiana przez zachodnich intelektualistów, którzy głupio trąbią propagandą w imieniu reżimu Castro. Niedawno w America , Guns, and Freedom dr Faria przedstawił argumenty przeciwko mocno upolitycznionemu ruchowi kontroli broni i roli, jaką w nim odgrywa establishment medyczny.

A teraz, w Controversies in Medicine and Neuroscience , powraca do niektórych starych zagadnień i dodaje nowe. (Większa część książki wykracza poza moją dziedzinę wiedzy i skomentuję tylko te rozdziały, które, jak sądzę, najbardziej zainteresują czytelników AIER).

Najpierw krótko omówię nowy problem.

Jak zginął brutalny sowiecki dyktator Józef Stalin? Oficjalna sowiecka linia była taka, że ​​zmarł z przyczyn naturalnych, ale od dawna istnieją podejrzenia, że ​​został zabity przez jednego ze swoich popleczników. Dr Faria zbadał sowieckie dokumenty i twierdzi, że został zabity przez warfarynę potajemnie dodaną do jego wina. Faria uważa, że ​​jest to przekonujące wyjaśnienie objawów Stalina i przedłużającej się śmierci. I kto? Najprawdopodobniej był to bezwzględny egzekutor Stalina Ławrientij Beria. On, wraz z innymi osobami z najbliższego kręgu Stalina, obawiał się, że megalomański dyktator rozpęta kolejną czystkę wśród tych, którzy, jak sądził, spiskują przeciwko niemu, w tym ich.

Jest tu podwójna ironia. Po pierwsze, że Stalin, który miał tak wiele milionów zabitych, sam powinien umrzeć z ręki jednego ze swoich urzędników, a po drugie, że sam Beria zostałby wkrótce aresztowany i stracony przez innych czekających sowieckich dyktatorów.

Teraz pięć rozdziałów, które dotyczą porządku publicznego w opiece zdrowotnej.

W rozdziale 21 Faria omawia klęskę Obamacare, którą uważa za ogromny krok w kierunku „medycyny korporacyjnej w USA” . Konstytucja upoważnia rząd federalny do przejęcia kontroli nad służbą zdrowia. Ale to nie miało najmniejszego znaczenia dla prezydenta Obamy i jego politycznych sojuszników, którzy myśleli, że ta masowa ingerencja rządu kupi wiele głosów dla Partii Demokratycznej.

W rozdziale 22 Faria opowiada się za prawdziwie wolnym rynkiem opieki zdrowotnej i ubezpieczeń. Mieliśmy dokładnie to przez długi czas i dzięki temu cieszyliśmy się wielkim postępem medycznym, ale począwszy od lat 60. XX wieku, kiedy to pojawiły się Medicare i Medicaid, rząd zaczął popychać kraj w kierunku socjalizmu. Faria pisze: „Gdybyśmy naprawdę mieli nieskrępowany wolny rynek opieki zdrowotnej w Stanach Zjednoczonych, opieka medyczna byłaby konkurencyjna, wydajniejsza, tańsza i nadal humanitarna”. Niestety, fałszywe współczucie etatystów szybko popycha nas w przeciwnym kierunku w każdym z tych elementów.

Wielką wadą, którą identyfikuje Faria, jest zewnętrzny system płatności. Dla większości Amerykanów rzeczywisty koszt zabiegów i zabiegów jest nieistotny i nieznany, ponieważ ktoś inny zapłaci. Powoduje to straszne zakłócenia w motywacjach pacjentów i świadczeniodawców, podnosząc koszty i obniżając jakość opieki. Ten wielki błąd wyprzedził Obamacare, co pogorszyło sytuację. Faria pisze: „Potrzebne są reformy, ale wraz z przejściem Obamacare opieka medyczna w USA będzie jeszcze bardziej zakłócona, a to, co pozostało z wolnego rynku, będzie jeszcze bardziej zniekształcone”. Wskazuje na obszary, w których Amerykanie nadal mają płatne usługi, takie jak chirurgia plastyczna, stomatologia, a nawet opieka weterynaryjna, aby pokazać, o ile lepiej radzą sobie ludzie, gdy konkurencja rynkowa działa na ich korzyść.

Następnie Faria poświęca dwa rozdziały obaleniu fałszywych twierdzeń, które często słyszymy od etatystów o rzekomej potrzebie rządowego aktywizmu w opiece medycznej. Po pierwsze, lewicowi politycy i ich medialni sojusznicy lubią twierdzić, że rząd musi interweniować, aby obniżyć wysokie koszty opieki medycznej, tak aby była „przystępna cenowo”. Faria odpowiada, że ​​to wtrącanie się rządu sprawiło, że opieka zdrowotna stała się tak nieopłacalna, i zauważa, że ​​ponosimy ogromne koszty administracyjne w systemie, które w całości można przypisać ingerencji rządu w rynek.

Potępia również finansowy egoizm urzędników zdrowia publicznego, którzy nieustannie domagają się większej władzy i większych budżetów. Mogą być lekarzami, ale Faria uważa, że ​​nie przestrzegają zasad przysięgi Hipokratesa, odsuwając kraj od wolnego rynku i opieki zorientowanej na pacjenta.

W swoim ostatnim rozdziale Faria analizuje obecną debatę na temat opieki zdrowotnej w Stanach Zjednoczonych. Wielkim problemem, który widzi, jest to, że siły socjalizmu utrzymują się na wysokim poziomie, a system, który nam narzuciły, jest bardzo kiepski. Stwierdza: „Tam, gdzie kiedyś najwyższa etyka medyczna nakazywała lekarzom, szpitalom i innym podmiotom medycznym na pierwszym miejscu dobro pacjenta w duchu współczucia i miłosierdzia, dzisiejsza etyka korporacyjnej uspołecznionej medycyny głosi, że wszystkie jednostki medyczne kierują się kosztami oraz interes płatników osób trzecich, w tym rządu, ponad interes pacjenta”. Ma rację i bez względu na to, ile ustni politycy i biurokraci płacą za opiekę nad jednostkami, nieuniknionym faktem jest to, że medycyna uspołeczniona oznacza długie oczekiwanie na bezosobowe, często niespełniające standardów leczenie.

Dr Faria wycofał się z praktyki. Dlatego jest poza kontrolą tych w medycznym establishmentu, którzy woleliby nie mieć apostatów argumentujących, że Ameryka popełniła straszny błąd, zwracając się w stronę uspołecznionej medycyny. Nie wycofał się jednak z wypowiadania się na temat szkód, jakie wyrządza nam rząd Lewiatana. Mam nadzieję, że będziemy mieli więcej jego otwierających oczy tekstów.