Rozpoczęła się dedolaryzacja.
Rozpoczęła się dedolaryzacja.
Wzeszłym tygodniu Chiny i Brazylia osiągnęły porozumienie w sprawie rozliczania transakcji w swoich walutach . W ciągu ostatnich 15 lat Chiny zastąpiły Stany Zjednoczone jako główny partner handlowy bogatej w surowce Brazylii i jako taka zmiana ta mogła być nieunikniona. Jednak w kontekście ostatnich okoliczności wydaje się, że jest to kolejny z serii niedawnych ciosów w centralną rolę dolara w światowym handlu.
Jako światowa waluta rezerwowa, dolar amerykański jest zasadniczo domyślną walutą w handlu międzynarodowym i globalną jednostką rozliczeniową. Z tego powodu każdy bank centralny, Skarb Państwa i duża firma na Ziemi przechowuje dużą część swoich zasobów walutowych w dolarach amerykańskich. A ponieważ posiadacze dolarów szukają zwrotu z tych sald, wszechobecność dolarów napędza znaczną część popytu na amerykańskie obligacje rządowe na światowych rynkach finansowych.
Przejście z dolarów na realne juany w handlu chińsko-brazylijskim jest tylko najnowszym trendem wzrostowym. Dyskusje na temat bardziej neutralnej politycznie waluty rezerwowej trwają od dziesięcioleci. Głębokie załamanie gospodarcze, jakiego doświadczył Iran , a ostatnio także Rosja , po wyrzuceniu jej z systemów handlu opartych na dolarach, takich jak SWIFT, skłoniło wiele krajów do rozważenia nadchodzących planów awaryjnych. Na przykład Indie i Malezja zaczęły ostatnio używać rupii indyjskiej do rozliczania niektórych transakcji , a od dawna pojawiały się ostrzeżenia o odejściu Arabii Saudyjskiej i innych eksporterów energii od dolara. W związku z tym Chiny przeprowadziły niedawno testową transakcję gazu ziemnego z Francjąrozliczane w juanach .
Indeks DXY (1980 – obecnie)
To nie tylko wcielenie dolara w wojnę gospodarczą, ale coraz bardziej obarczone błędami reżimy polityki pieniężnej, które odciągają różne interesy od dolara. Reakcja polityki pieniężnej na kryzys finansowy z 2008 r. spowodowała nieprzewidywalne wahania wartości dolara, a reakcja na wybuch COVID była jeszcze bardziej szalona. Po niezwykle ekspansywnej reakcji na pandemię w 2020 r. nastąpiła początkowo lekceważąca postawa wobec wybuchu inflacji, która osiągnęła maksimum od czterech dekad, zanim wdrożono agresywną, ograniczającą zmianę polityki, która zdestabilizowała niepewne instytucje finansowe.
Zwykłe zastąpienie waluty fiducjarnej największej gospodarki świata walutą fiducjarną (walutami fiducjarnymi) mniejszych gospodarek jest mało realną strategią zastępczą. Odejście od dolara niesie ze sobą istotne bariery wyjścia, jak również efekty sieciowe do pokonania , ze względu na przeszkody historyczne, technologiczne, finansowe i zwyczajowe. Dolar amerykański jest de facto walutą Timoru Wschodniego, Ekwadoru, Salwadoru, Sfederowanych Stanów Mikronezji, Wysp Marshalla, Palau, Panamy i Zimbabwe. Co więcej, (względnie, względnie) przejrzyste prowadzenie polityki pieniężnej w USA doprowadziło do tego, że co najmniej 22 zagraniczne banki centralne i izby walutowepowiązać z nim swoje waluty. A dolary są najtańszym środkiem dostępu do nabycia nominalnie wolnych od ryzyka instrumentów skarbowych USA.
Bloomberg Dollar Spot Index (2005 – obecnie)
Niektóre z omawianych „zwrotów akcji” w celu zapewnienia kuszących zamienników dolara to kryptowaluty, waluty cyfrowe banku centralnego lub koszyki towarów reprezentujące przewagę konkurencyjną danego kraju lub regionu. Ten drugi scenariusz, w którym (na przykład) niektóre narody afrykańskie handlowałyby walutami zabezpieczonymi tytułami do metali ziem rzadkich, niektóre narody południowoamerykańskie walutami zabezpieczonymi złożami miedzi itd., jest interesujący, ale napotyka na poważne przeszkody. Niemniej jednak konferencja w New Delhi w zeszłym tygodniu poświęcona zacieśnieniu współpracy między Brazylią, Rosją, Indiami, Chinami i Republiką Południowej Afryki poruszyła właśnie taki plan. Odmiany takiego porządku walutowego zostały nazwane „ Bretton Woods III ”, a niektóre propozycje nietowarowe wykazują ciekawe podobieństwodo odrzuconego od tego czasu planu walutowego Facebooka, najpierw zwanego Libra (później „Diem”).
Ze względu na rolę, jaką wszechobecność dolara odgrywa w międzynarodowym apetycie na amerykańskie obligacje skarbowe, skutkiem ubocznym długoterminowej próby ustanowienia alternatywnych walut rezerwowych może być spadek zainteresowania zbywalnym amerykańskim długiem. W krótszych ramach czasowych prawdopodobnie skutkowałoby to wyższymi rentownościami i wyższymi poziomami obsługi zadłużenia z tytułu papierów wartościowych emitowanych przez Departament Skarbu USA. W ramach czasowych pokoleniowych ta zmiana może wymusić redukcję wydatków rządowych USA. Jeśli ten scenariusz się spełni, długoterminowym skutkiem wykorzystania dostępu do dolarów jako pałki amerykańskiej polityki zagranicznej może być wyższa średnia inflacja i/lub wyższe podatki nakładane na obywateli amerykańskich.
Dolar, w jakimś kształcie lub formie, prawdopodobnie będzie istniał przez długi czas. Być może bardzo długo. Ale poprzez wykorzystanie dominacji dolara jako broni i pozwolenie na rozszerzenie mandatów dezorientujących politykę monetarną USA, los dolara jako lingua franca światowego handlu na dłuższą metę może być już przypieczętowany. Dopóki polityczna wola umocowania polityki fiskalnej i monetarnej Stanów Zjednoczonych w zgodzie z konstytucją zdrowego pieniądza pozostaje kwestią nie do odwrócenia, de-dolaryzacja będzie postępowała. A wolniej lub szybciej dolar będzie tracił na wartości za granicą.
Komentarze
Prześlij komentarz