Czy rządowy czerwony atrament uczynił USA bardziej dynamicznymi niż Europa?
Czy rządowy czerwony atrament uczynił USA bardziej dynamicznymi niż Europa?
Lubię poważnie przyjmować poglądy, z którymi się nie zgadzam, ale nową hipotezę lewicy dotyczącą dynamiki gospodarczej Stanów Zjednoczonych w porównaniu z europejską trudno opisać inaczej niż „koniakiem”. Rogé Karma w „The Atlantic” twierdzi , że „gospodarka amerykańska radzi sobie spektakularnie dobrze”, a powodem takiego wyniku jest to, że Ameryka „okrada europejskie zasady wielkiego rządu i państwa opiekuńczego”. Wydając 5 bilionów dolarów na pomoc związaną z pandemią, ale jednocześnie pozwalając ludziom stracić pracę, jak głosi ta argumentacja, Stany Zjednoczone dokonały przetasowań na rynku pracy i zapewniły ludziom lepszą, bardziej produktywną pracę:
To przetasowania na rynku pracy, przekonuje Adam Posen, prezes Peterson Institute for International Economics, jest najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem, dlaczego amerykańscy pracownicy doświadczyli nagłego wzrostu produktywności w drugiej połowie 2023 r. – takiego, który nie miał miejsca w Europie . „Reakcja na pandemię przekonała ludzi, że rząd ostatecznie stanął po ich stronie” – powiedział mi Posen. „A to pozwoliło ludziom podejmować większe ryzyko niż zwykle”.
Spójrzmy na dowody. Jeśli ta teoria jest słuszna, produktywność powinna była wzrosnąć zaraz po powrocie Amerykanów do pracy. Poniższy rysunek przedstawia procentową zmianę realnej produkcji na godzinę w stosunku do poprzedniego roku, od pierwszego kwartału 2019 r. do czwartego kwartału 2023 r., wraz ze wskaźnikiem zatrudnienia w najlepszym wieku. Rzeczywiście widzimy wzrost wydajności w drugiej połowie 2023 r.
Ale co się dzieje ze wskaźnikiem zatrudnienia? Do marca 2022 r. odrobiła prawie wszystkie straty spowodowane pandemią. Całkowita liczba odejść również osiągnęła szczyt w kwietniu 2022 r., co oznacza, że przetasowania na rynku pracy zaczęły wówczas zwalniać. Przypisywanie wzrostu produktywności w 2023 r. przetasowaniom stanowisk pracy jest dość arbitralne, podczas gdy półtora roku wcześniej ten ostatni proces został ukończony w ponad 90 procentach. Bardziej prawdopodobne jest, że dominującą przyczyną wzrostu produktywności pod koniec 2023 r. będzie spadająca inflacja.
Innym dowodem, który słabo pasuje do twierdzenia Karmy, jest fakt, że Stany Zjednoczone od dłuższego czasu wykazują większą dynamikę niż Europa. Poniższy rysunek przedstawia wzrost realnego PKB (zmiana procentowa w porównaniu z rokiem ubiegłym) zarówno w USA, jak i w strefie euro.
Jak ktoś może spojrzeć na te liczby i powiedzieć, że wydatki spowodowane pandemią spowodowały, że Stany Zjednoczone wyprzedziły Europę? Od IV kwartału 2017 r. do I kwartału 2021 r. – przez 14 kwartałów z rzędu – wzrost gospodarczy w USA przewyższał wzrost w strefie euro. Następnie, od drugiego kwartału 2021 r. do czwartego kwartału 2022 r., z jedynym wyjątkiem dwóch kwartałów, strefa euro wyprzedziła Stany Zjednoczone. Dopiero w czterech kwartałach 2023 roku Stany Zjednoczone ponownie objęły prowadzenie w strefie euro. Bardziej naturalny odczyt jest taki, że Stany Zjednoczone generalnie odnotowują wyższy wzrost gospodarczy niż strefa euro, ale w latach 2021 i 2022 wydarzyło się coś, co zakłóciło ten zwykły schemat. Równie łatwo można postawić tezę, że duże deficyty federalne i inflacja szkodzą USA w porównaniu z Europą.
Cofając się o krok, trudno mi pogodzić tę nową „socjaldemokratyczną” interpretację pandemii ze sposobem, w jaki socjaldemokraci interpretowali, no cóż, prawie wszystko inne. Chcą powiedzieć, że tym razem masowe bezrobocie było dobre, ponieważ pozwoliło ludziom szybko znaleźć nową pracę, w której byli bardziej produktywni. Brzmi to bardzo podobnie do perspektywy „likwidacjonistycznej”, która miała wpływ na Fed pod koniec lat dwudziestych XX wieku, gdy stłumił boom na giełdzie. Czy Karma i Posen uważają, że należy chwalić Fed za zbyt późną reakcję na wielką recesję, która uderzyła w 2008 roku? Że powinniśmy od czasu do czasu powitać z radością wielki kryzys finansowy? Czy Fed miał podstawy, pozwalając USA popaść w depresję na początku lat trzydziestych?
Teraz prawdopodobnie odpowiedzieliby, że masowe bezrobocie jest dobre tylko wtedy, gdy ludzie mogą szybko zostać ponownie zatrudnieni, co nie miało miejsca ani podczas Wielkiego Kryzysu, ani Wielkiej Recesji. Mimo to logika sugeruje, że pracownikom byłoby lepiej, gdyby rząd okresowo zachęcał pracodawców do zwalniania wielu pracowników, aby pomóc w „przetasowaniach” na rynku pracy.
Z teoretycznego punktu widzenia hipoteza ta również nie ma większego sensu. Czy firmy naprawdę przez długi czas trzymają się w pobliżu pracowników, którzy zarabiają dużo mniej niż ich produkt krańcowy? Czy ludzie naprawdę rezygnują z rozwoju zawodowego, gdy już znajdą pracę?
Nowa teza o „przetasowaniu” na temat amerykańskiego ożywienia gospodarczego nie ma większego sensu w świetle dowodów ani teorii ekonomicznej. Służy dogodnemu celowi politycznemu, gdyż pomaga uzasadnić masowy federalny bodziec przed wyborami, który w przeciwnym razie wyglądałby na kosztowną marnotrawstwo, ale to wszystko, co można na ten temat powiedzieć.
Jeśli chodzi o źródła ożywienia gospodarczego w Ameryce, spójrzmy raczej na spóźnione odzyskanie stabilności makroekonomicznej, które pozwoliło na ujawnienie się naturalnej dynamiki Ameryki.
Komentarze
Prześlij komentarz