Majstrowanie cenami. Podaż i popyt: tak proste, jak się wydaje?
Podaż i popyt: tak proste, jak się wydaje?
Jestem w tej chwili w Holandii, a zapasy znakomitych croissantów są zdumiewająco duże. Cena jest jeszcze bardziej zdumiewająco niska. Nawet najbardziej marna (heh) zwykła sieć sklepów spożywczych ma ciepłe rogaliki za około 40 centów za sztukę, ładnie wyeksponowane w dużych pojemnikach przy drzwiach. Zjawisko to rodzi pytanie: czy nasz amerykański popyt na doskonałe wypieki jest o tyle niższy niż w Europie, że podaż w Stanach proporcjonalnie odpowiada anemicznemu popytowi? A może sam popyt jest pewnym odzwierciedleniem podaży – odwróceniem znanego modelu, w którym podaż goni popyt? Czy konsumenci naprawdę dostają to, o co proszą, czy też w rzeczywistości żądają tego, co akurat jest dostępne ?
Prawo podaży i popytu, tradycyjnie rozumiane, jest oczywiście kamieniem węgielnym teorii ekonomii. Jest to również, co za tym idzie, filar klasycznego liberalnego rozumienia tego, w jaki sposób społeczeństwa spontanicznie porządkują złożoną dystrybucję rzadkich zasobów, które mają alternatywne zastosowania. I pomimo często gorzkich zarzutów ze strony etatystów (którzy wolą ignorować sygnalizację cenową na korzyść wiedzy dirigiste), prawo naprawdę wiele wyjaśnia, jak działa świat. Prawo jest eleganckie, sprawiedliwe i skuteczne. Jednak ta obserwacja rogalików jest przypomnieniem, że prawdziwe życie jest grubsze i bardziej chaotyczne niż nawet najbardziej eleganckie teorie chciałyby nam w to uwierzyć.
Chociaż podstawowa użyteczność tej teorii nie może być poważnie kwestionowana, istnieją pewne wyjątki, takie jak towary Giffena/Veblena , które tworzą interesujące dyskusje koktajlowe. Dodanie kolejnego do listy to coś, co można nazwać zjawiskiem „bańki”: przepływ informacji o podaży i popycie jest skutecznie ograniczony kulturową i geograficzną granicą – rodzajem izolującej bańki. Konsumenci, działając w ramach tej bańki, z konieczności domagają się tego, co jest ogólnie dostępne, zamiast żądać abstrakcyjnych produktów od producentów, którzy (jak sugeruje teoria) wytrwale przeskakują, by zaspokoić niezaspokojony popyt.
Steve Jobs dość jasno przedstawił to zjawisko , wskazując, że ludzie nigdy nie wiedzieli, że potrzebują iPada, dopóki go nie wynalazł — „często ludzie nie wiedzą, czego chcą, dopóki im tego nie pokażesz”. Dosłownie stworzył popyt z powietrza; zdecydowanie nie byłodpowiadając na zapotrzebowanie konsumentów. Co prowadzi nas z powrotem do rogalików: Amerykanie, opierając się na mojej czteroosobowej próbie, wydają się w przeważającej mierze doceniać świeże, ciepłe, tanie rogaliki. W końcu nie jesteśmy filistrami. Dlaczego więc nie możesz ich dostać w domu w lokalnym 7-11? Ponieważ, paradoksalnie, nie ma na nie wystarczającego popytu, co samo w sobie wynika z braku gotowej podaży – to swego rodzaju möbius. Ta sama pokrętna logika wyjaśnia, dlaczego w Holandii można zobaczyć wyspecjalizowane sklepy z torebkami amerykańskich Cheetos i pudełkami supersłodkich płatków śniadaniowych wystawionych w witrynach sklepowych jak egzotyczne trofea – ale wyblakłe od słońca z powodu braku pełnowymiarowego, ulewnego popytu .
Jak więc dodać rogaliki do tego rodzaju gotowych zapasów, z których korzysta Holandia? To trochę marynowane: mógłbym otworzyć piekarnię, jestem tego pewien, i znaleźć bardzo lojalnych (i prawdopodobnie bardzo małych) fanów. Wątpię jednak, aby popyt rozkwitł do poziomu wymaganego do utrzymania bazy produkcyjnej, z której korzysta Holandia. To dylemat przedsiębiorcy — rodzaj dylematu kury i jajka, który komplikuje podstawowe prawo podaży i popytu. Z pewnością konsumenci są na miejscu kierowcy, pomagając kierować zasobami do ich najbardziej cenionych alternatywnych zastosowań. Ale są też nieszczęsnymi ofiarami własnych, ograniczonych doświadczeniamiDo najważniejszych czynników, które poza ceną danego dobra mają wpływ na kształtowanie się podaży, należą:
ceny czynników produkcji,
warunki zaopatrzenia wytwórczego,
zdolności przewidywania cen przez wytwórców,
liczba przedsiębiorstw w gałęzi,
możliwości wytwórcze,
popyt konsumentów,
cel działań przedsiębiorstwa,
oraz pozostałe czynniki takie jak: pogoda, import, eksport, polityka państwa itp. baniek – konsumują tylko to, co jest zasadniczo znajome w najbardziej bezpośrednim sensie.
Oczywiście ta ograniczona doświadczeniem bańka zawsze się przesuwa i zmienia (w końcu podstawowe serce teorii podaży i popytu). I jakby dla szczególnego podkreślenia, sama koncepcja rogalika jest manifestacją wiedeńskiego specjału oznaczającego koniec oblężenia osmańskiego w 1683 roku. Legenda głosi, że zostały stworzone przez samotnego piekarza dla upamiętnienia chrześcijańskiego zwycięstwa, piekarza, który (jak na ironię) zabiegał o prawa monopolu na pieczenie bułek w kształcie półksiężyca, aby przywołać turecki półksiężyc osmański. Jednak najwyraźniej ten znajomy historyczny klejnot to bzdura : rzeczy po prostu się pojawiły - wykonane (prawdopodobnie) przez jakiegoś nieznanego austriackiego oficera artylerii w latach trzydziestych XIX wieku.
I tak to jest: Podaż jest odbiciem popytu, który jest odbiciem podaży – domem luster zamkniętym w niechlujnym, pięknym, nieprzewidywalnym kalejdoskopie, który nazywamy kulturą. Więc następnym razem, gdy będziesz w Holandii, koniecznie złap jedną z tych łuszczących się, misternie laminowanych słodyczy (trudno o lepszą metaforę) i wgryź się w nieprzewidywalny, spontaniczny wzrost podaży i popytu.
A jeśli uda mi się nakłonić hrabstwo Platte w stanie Missouri do przyznania mi monopolu na pieczenie, ty też możesz przejąć jeden stan. Za jedyne 14 dolarów za sztukę….
Komentarze
Prześlij komentarz