Jak to widzą w Ameryce. Ukaranie Punisherów
Ukaranie Punisherów
Amerykanie zwykle myślą o rządach jako o podmiotach, które karzą tych, którzy zostali skazani za łamanie prawa, pracami społecznymi, grzywnami, więzieniem, a być może nawet śmiercią. Co jednak dzieje się, gdy same rządy działają nieuczciwie i łamią prawo lub ignorują konstytucje stanowe lub federalne?
John Locke, Thomas Jefferson i wielu innych przedstawicieli anglo-amerykańskiej tradycji rządów argumentowało, że równowartość śmierci jest moralna i zgodna z prawem dla każdego rządu, który przestał służyć swoim obywatelom. Pozbycie się społeczeństwa ze sprzedajnego rządu stało się wręcz obywatelskim obowiązkiem po tym, jak dopuścił się on długiego ciągu nadużyć i uzurpacji . Oznaczało to królobójstwo, gdy monarcha twierdził, że jest cielesną instancją państwa, oraz ustanowienie nowej formy rządu, w razie potrzeby siłą, w innych przypadkach.
Wcześni Amerykanie wierzyli również, że zwykła niekompetencja uzasadnia pokojowe przekazanie władzy, jak w 1787 r., Kiedy Konwencja Konstytucyjna zmieniła Statuty Konfederacji, całkowicie je zastępując. Aby uniknąć częstych powtórzeń, nowa Konstytucja zawierała mechanizmy zmiany samej siebie.
Jedna z poprawek do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, 25. , określa procedurę usunięcia z urzędu niekompetentnego prezydenta (POTUS); pierwotna Konstytucja ( art. II ust. 4 ) określa procedurę usuwania przekupnego prezydenta, wiceprezydenta lub dowolnego innego federalnego urzędnika cywilnego. Pierwsza nie została jeszcze powołana, a druga została powołana tylko 21 razy przeciwko 20 osobom (głównie sędziom, trzem prezydentom (jeden dwukrotnie), jednemu członkowi gabinetu i jednemu senatorowi) i odniosła sukces tylko w 8 przypadkach .
Członkowie gabinetu i większość osób zajmujących 9000 stanowisk wymienionych w Plum Book ( Polityka rządu Stanów Zjednoczonych i stanowiska wspierające ) służy POTUS dla przyjemności. Może się to wydawać poważnym sprawdzianem, ale kulawy prezydent ma niewielką motywację do zastępowania niekompetentnych podwładnych i żadnej motywacji do usuwania sprzedajnych, przynajmniej tych, których wykroczenia pozostają ukryte przed opinią publiczną. Z kolei POTUS pierwszej kadencji może trzymać sprzedajnych lub niekompetentnych podwładnych, zwłaszcza tych z agencji nadzoru, takich jak FBI czy CIA, w obawie, że mogą ujawnić prawdziwe lub sfabrykowane informacje, które mogą mieć wpływ na wybory w odwecie za ich ukaranie.
Założyciele wbudowali również w Konstytucję regularne wybory, aby niekompetentni lub sprzedajni przywódcy lub przywódcy, którzy popierają niekompetentnych lub sprzedajnych podwładnych lub instytucje zarządzające, mogli zostać usunięci poprzez rządy prawa. Jeśli jednak wybrani urzędnicy nie mają de facto władzy, aby wyeliminować lub nawet ograniczyć te niekompetentne lub sprzedajne instytucje, legalne opcje pozostają nieliczne i słabe.
Obywatele posiadający „reputację” mogą pozwać rządy lub biurokracje, które wykraczają poza ich uprawnienia, ale większości ludzi nie stać na pieniądze lub czas potrzebny do skutecznego przeciwdziałania. Kancelaria prawnicza non-profit, taka jak Pacific Legal Foundation, wygrała ważne sprawy w Sądzie Najwyższym, ale tamy rządowe mają więcej przecieków, niż organizacje non-profit mają kciuków.
W niektórych przypadkach wybrani urzędnicy nadmiernie ukarali części rządu, aby przypodobać się hałaśliwym lub uprzywilejowanym frakcjom. Akcja „Obronić policję” nie powiodła się , na przykład, ponieważ ograniczyła budżety zamiast zidentyfikować i naprawić podstawowe przyczyny nadużyć policji. Jednak najgorsze, co przydarzyło się władzom miejskim, które podżegały do obecnej fali przestępczości, to wybór nowych przywódców, którzy nie wydają się lepsi od urzędujących, których zastąpili!
Z kolei rządy stanowe, które naruszyły Konstytucję Stanów Zjednoczonych poprzez secesję, zostały rozwiązane i zmuszone do ubiegania się o ponowne przyjęcie do pełnej państwowości na mocy nowych konstytucji stanowych. W swojej decyzji z 1868 r. w sprawie Texas v. White Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wyjaśnił, że Teksas nigdy nie opuścił Unii, ponieważ nie mógł tego zrobić zgodnie z prawem. Działania rządu federalnego przeciwko państwom „uzurpującym rząd” były uzasadnione konstytucyjną gwarancją rządu republikańskiego. Jakie, jeśli w ogóle, działania rządu stanowego, inne niż secesja i zbrojna rebelia przeciwko rządowi USA, wywołałyby taką samą reakcję, pozostaje niejasne, choć można by pomyśleć, że prima facie można uznać, że państwo, któreprzyznaje, że wyrządził szkody w wysokości bilionów dolarów jednej mniejszości i próbuje dokonać restytucji, przejmując dochody i majątek innej mniejszości, nie jest rządem republikańskim.
Z tych i innych powodów obawiam się, że wielu Amerykanów już rozważa ogłoszenie niepodległości od rządu federalnego Stanów Zjednoczonych i być może także od rządów stanowych w Albany, Springfield i Sacramento. Ciąg nadużyć i uzurpacji z ostatnich trzech lat wydaje się być co najmniej tak długi i poważny, jak ten, który Założyciele przedstawili królowi Jerzemu prawie 250 lat temu.
Lepsza byłaby reforma obecnego rządu, który dobrze służył Ameryce aż do Nowego Ładu. Szczególnie intrygują mnie europejskie i amerykańskie eksperymenty z budżetem partycypacyjnym (PB), czyli innymi słowy systemami decyzyjnymi, w których każdy podatnik może decydować, w jaki sposób rząd (zwykle jak dotąd miejski) wydaje część swoich podatków.
PB przypuszczalnie zmniejsza unikanie podatków, ponieważ pozwala podatnikom finansować projekty lub usługi, które uważają za wartościowe, a nie finansować działania, które uważają za odrażające. Z pewnością przywraca ludziom część przysłowiowej mocy sakiewki. PB byłoby niepraktyczne na poziomie krajowym, a nawet stanowym przez większość historii narodu, ale dziś jest technicznie wykonalne.
Gdyby PB uznaniowej części budżetu federalnego USA zostało przyjęte, Kongres nadal ustalałby poziom i rodzaj podatków. Jeśli jednak FBI, NEA, NPR czy „Ministerstwo Prawdy” otrzymuje przydział w wysokości, powiedzmy, tylko 10 dolarów, kara za niekompetencję lub sprzedajność została sprawiedliwie wymierzona, prawda? Co może być bardziej demokratycznego niż bezpośrednia demokracja dolarowa? Niestety, chociaż PB nie jest większą reformą niż głosowanie rankingowe , jest prawdopodobnie zbyt skuteczna dla żądnych władzy przywódców.
Komentarze
Prześlij komentarz