Jak słoma z dotacji wysysa rzekę Kolorado do sucha
Jak słoma z dotacji wysysa rzekę Kolorado do sucha
Od ponad dwudziestu lat rzeka Kolorado boryka się z kryzysem wodnym . W latach 2000–2021 dorzecze „ straciło ponad 40 bilionów litrów wody ”. Według niedawnych doniesień prasowych niedobór wody doprowadził do sporów między siedmioma stanami pozyskującymi wodę z rzeki Kolorado.
Choć atmosfera nabiera tempa, debata nie jest niczym nowym. Przez lata stany kwestionowały przydziały wody. Komentatorzy szybko szukają przyczyny spadku poziomu wody, wskazując na zmiany klimatyczne lub wzrost demograficzny na południowym zachodzie. Prawdziwy winowajca jest mniej oczywisty.
Sprawcą kurczącej się rzeki Kolorado są dotacje rolne. Zdumiewające 79 procent zebranej wody wykorzystuje się w rolnictwie; tylko 12 procent jest przeznaczone do użytku mieszkalnego. Połączenie dotacji do upraw, nawadniania i ubezpieczenia upraw utworzyło „słomkę dotacji” opadającą do samej rzeki. Te uprawnienia dla sektora rolnego zachęciły producentów do uprawy spragnionych roślin , zaniżonych cen poboru wody i stworzyły pokusę nadużycia. Aby ocalić rzekę Kolorado, konieczne jest położenie kresu tej trójce pochłaniającej wodę.
Zdrowy rozsądek podpowiada, że powinniśmy unikać uprawy roślin wodochłonnych na pustyni. Dopłaty do upraw umożliwiają rolnikom uprawę roślin połykających wodę. Według Instytutu Cato do najbardziej subsydiowanych upraw należą: „ kukurydza, soja, pszenica, bawełna i ryż” . Zwykle są to rośliny wymagające najwięcej wody . Dodatkowa zachęta do uprawy spragnionych roślin „ zniechęca ” rolników do przechodzenia na produkty oszczędzające wodę, tak jak robiliby, gdyby ponosili większą część kosztów wody.
Dotowane pożeracze wody są głównymi uprawami w suchych stanach. Na przykład Arizona słynie z produkcji bawełny. Do wyprodukowania 2,2 funta bawełny potrzeba „ 5283 galonów wody ”. Pomimo niedoborów wody producenci bawełny otrzymali w ciągu ostatnich kilku dekad ponad 1,1 miliarda dolarów dotacji do upraw, wysysając rzekę Kolorado na rzecz upadającego przemysłu.
Jeśli zachęcanie rolników do uprawy połykaczy wody nie było wystarczająco złe, rząd dotuje również sprzęt irygacyjny. Rząd Stanów Zjednoczonych dotuje „wydajny” sprzęt irygacyjny mający na celu oszczędzanie wody . W większości przypadków ma to odwrotny skutek .
Inicjatywa dotycząca nawadniania miała na celu zmniejszenie marnotrawstwa wody, ale spowodowała jedynie zwiększenie zużycia wody. Powtarzane badania wykazały, że ulepszony sprzęt irygacyjny spowodował 3-procentowy wzrost poboru wody. Naukowcy odkryli również, że „ rolnicy częściej zakładali rośliny wodochłonne” na „ większej części swoich pól ”, gdy dotowano nawadnianie. W połączeniu z polityką praw wodnych „ wykorzystuj albo strać ” i nielegalną sprzedażą przywilejów dotyczących nadmiernego korzystania z wody , rolnicy nie mają motywacji do oszczędzania. Pomimo udowodnionej nieskuteczności tych dotacji do nawadniania administracja Bidena nadal pompuje miliony w to przedsięwzięcie, które przynosi efekt przeciwny do zamierzonego.
Co więcej, producenci otrzymują także tanie ubezpieczenie upraw. Polisy ubezpieczeniowe upraw zazwyczaj obejmują towary rolne uszkodzone przez suszę. Rolnicy otrzymają pomocną dłoń od rządu, nawet w przypadku awarii dostaw wody. W 2022 roku Wujek Sam dofinansował 62 procent składek ubezpieczających na łączną kwotę 12 miliardów dolarów . W latach 2000–2016 producenci „ otrzymali odszkodowań o 65 miliardów dolarów więcej, niż zapłacili w postaci składek ”. Wiele dolarów z podatków wsparło gospodarstwa produkujące spragnione plony na pustyni.
Tańsze ubezpieczenia upraw nie pomogą w wysiłkach na rzecz ochrony wody. W każdym razie stworzy to pokusę nadużycia , czyniąc suszę mniej kosztowną. Niskie składki ubezpieczeniowe nie zachęcają rolników do przechodzenia na uprawy wymagające mniej wody ani do jej zużywania. Rządowa siatka bezpieczeństwa sprawia, że jest mniej prawdopodobne, że zmienią swoje marnotrawstwo. Gdyby rolnicy płacili pełne składki lub nie mieli ubezpieczenia, odczuliby szczyptę niedoborów wody i szybko przyjęliby bardziej efektywne strategie gospodarowania wodą lub uprawiali rośliny dobrze prosperujące na terenach pustynnych.
Rozporządzenia miejskie zakazujące podlewania trawników nie uratują rzeki Kolorado. Rozwiązaniem może być rozpuszczenie „słomy dotacyjnej” i rozwój rynków wody. Dzięki dotacjom woda w Arizonie jest 10 razy tańsza niż w Michigan. Przypływy i odpływy nieskrępowanych cen rynkowych zapewniają przeznaczenie wody do celów o wyższej wartości (zmniejszenie marnotrawstwa) i ograniczają popyt w okresach suszy.
Jednym z największych sukcesów rynków wody był australijski basen Murray-Darling Basin (MDB). Podczas suszy w 2019 r. cena wody do nawadniania wzrosła o 140 proc. w porównaniu z 2018 r. Wysokie ceny obniżą popyt i zmotywują rolników do oszczędzania i sprzedaży nadwyżek wody.
Ceny rynkowe są naturalnym zabezpieczeniem przed nadmiernym wydobyciem. Ceny na rynku MDB zależą od popytu i warunków środowiskowych wpływających na zaopatrzenie w wodę. Średni koszt w latach 2022–2023 wyniósł około 29 dolarów za ml . Ze względu na suche warunki przewidywane koszty na lata 2023–2024 wzrosły do 175 procent . Odwrotna zależność między podażą i popytem ma zasadnicze znaczenie dla powstrzymania nadmiernego spożycia wody lub innych naturalnie ograniczonych zasobów.
Dotacje do upraw, nawadniania i ubezpieczeń stworzyły idealną burzę zachęcającą do bezmyślnego zużycia wody w sektorze rolniczym, co jest najbardziej destrukcyjne na amerykańskich pustyniach. Praktyki te marnują nie tylko wodę, ale także niekończący się strumień dolarów z podatków. Jeśli chcemy rozwiązać kryzys wodny w zachodnich Stanach Zjednoczonych, te uprawnienia muszą zostać zniesione.
Komentarze
Prześlij komentarz