Magiczny akt Krugmana

 Magiczny akt Krugmana

Antoniego Daviesa 

FacebookŚwiergotLinkedinPinterestRedditFlipboardE-mailPodziel się

Wniedawnej serii tweetów ekonomista Paul Krugman mówił o rządowej emisji monety o wartości biliona dolarów lub „obligacji premium” jako sposobu na podtrzymanie trwającego prawie siedem dekad szaleństwa wydatków. Twierdził, że obligacje premium są bardziej prawdopodobne, ponieważ „nikt nie rozumie obligacji premium” i „… (trudno) oburzyć się czymś, co cię wprawia w zakłopotanie”.

Doszliśmy do punktu, w którym głównym zmartwieniem klasy politycznej nie jest już robienie tego, co najlepsze dla gospodarki, ale obchodzenie litery prawa i oszukiwanie opinii publicznej, co naprawdę robią. Politycy zaczynają wyglądać niekomfortowo jak narkomani, a Fed jako popychacz sąsiedztwa. Obaj wiedzą, co przyniesie ich przyszłość, ale zaszli za daleko, by zmienić kurs.

Ta sprawa z obligacjami premiowymi to sztuczka księgowa. Aby usłyszeć Krugmana, rząd mógłby na przykład pożyczyć 1500 dolarów z obietnicą spłaty 1000 dolarów plus kolejne 100 dolarów rocznie przez dziesięć lat i nazwać to „1000 dolarów długu”. Wtedy rząd spłaciłby istniejący dług w wysokości 1000 USD i pozostałoby 500 USD do wydania. W efekcie mówi, że rząd powinien wziąć zaliczkę gotówkową na jedną kartę kredytową, aby spłacić saldo na innej.

Teraz możesz zobaczyć, dlaczego wolałby, żebyś pozostał zdumiony.

Tam, gdzie obligacja premium jest sztuczką, moneta warta bilion dolarów jest zasłoną dymną. Według Krugmana rząd wybiłby platynową monetę o wartości 1 biliona dolarów, zdeponował ją na swoim koncie w Fed, a następnie użyłby środków z tego konta bankowego do opłacenia rachunków. Jak dotąd brzmi to jak Nowoczesna Teoria Monetarna (MMT), marginalna teoria ekonomiczna, która pozostałaby solidnie na marginesie, gdyby politycy nie odkryli jej zastosowania jako akademickiej ozdoby do usprawiedliwiania niekontrolowanych wydatków. Na szczęście opinia publiczna dość szybko zdała sobie sprawę, że MMT to szarlataneria ekonomiczna.

Krugman pompuje dym za kulisami, kiedy mówi: „Fed z pewnością wysterylizowałby bazę monetarną, sprzedając część swojego… amerykańskiego długu”. Innymi słowy, moneta warta bilion dolarów nie jest MMT, ponieważ „Fed”.

Aby rozwiać wątpliwości, należy zauważyć, że jakakolwiek transakcja między rządem a Fed nie ma wpływu na gospodarkę, pod warunkiem, że transakcja nie obejmuje nikogo innego. Połączmy więc Fed i rząd w jeden podmiot: FedGov. Wszystko, na czym nam zależy, to transakcje między FedGov a resztą z nas. Transakcje, które pozostają w FedGov, dotyczą tylko prawników. Oto jak wygląda schemat monet o wartości biliona dolarów:

1. FedGov tworzy 1 bilion dolarów nowych pieniędzy i wykorzystuje je do kupowania od nas rzeczy. Ponieważ wydatki obejmują nowo utworzone pieniądze, wywarłoby to presję na wzrost inflacji.
2. Aby przeciwdziałać inflacji, FedGov pożycza od nas 1 bilion dolarów.

Otóż ​​to. Zdmuchnij dym, a bilion dolarów to po prostu FedGov pożyczający od nas 1 bilion dolarów.

Istnieją tylko dwa powody, dla których ktokolwiek traktuje poważnie którąkolwiek z tych propozycji: propozycje mogą obejść prawo i mogą oszukać opinię publiczną. Moneta o wartości biliona dolarów wykorzystuje techniczne szczegóły prawne, które mogą pozwolić rządowej połowie FedGov na drukowanie pieniędzy – coś, co dotychczas mogła zrobić tylko połowa FedGov. Obligacje z premią wykorzystują techniki rachunkowości, które mogą pozwolić rządowej połowie FedGov pożyczyć więcej, nie sprawiając wrażenia, że ​​pożycza więcej. Ponieważ oba opierają się na szczegółach technicznych, żadne z nich nie zmienia rzeczywistości, że politycy desperacko szukają kolejnej naprawy wydatków i mają nadzieję, że przy wystarczającej ilości technicznego żargonu i machania rękami wyborcy mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, co się dzieje – przynajmniej nie tym razem.